نقش ماتریکس خارج سلولی در فرآیند ترمیم اعصاب محیطی

در جراحت های شدیدی که منجر به تخریب بخشی از اعصاب محیطی می شوند ترمیم خودبه خود انجام نگرفته و برای بازسازی موفق عصب آسیب دیده نیاز به مداخله پزشکی است. در این موارد روش درمانی متداول استفاده از اتوگرافت های عصبی است. لیکن از آنجا که این روش با محدودیت های بسیاری مواجه است، پژوهشگران حوزه ترمیم اعصاب به دنبال ارائه روش های جایگزین می باشند. یکی از مهم ترین روش های پیشنهاد شده تا به امروز، استفاده از داربست های زیستی به منظور ترمیم محل جراحت اعصاب محیطی است. در این میان بسیاری از پژوهشگران بر این عقیده اند که با توجه به نقش مهم ماتریکس خارج سلولی در پیشبرد روند ترمیم، ساخت داربست هایی از جنس ترکیبات ماتریکس خارج سلولی می تواند از طریق شبیه سازی ساختار فیزیکی و شیمیایی ماتریکس خارج سلولی طبیعی اعصاب محیطی، بستر مناسبی را برای رشد آکسون های در حال ترمیم فراهم آورد. از این رو آشنایی با نقش ترکیبات ماتریکس خارج سلولی در روند ترمیم اعصاب محیطی از ضروریات مورد نیاز برای پژوهشگران حوزه ترمیم اعصاب و مهندسی بافت های عصبی می باشد. بنا بر همین نیاز در مقاله پیش رو، مروری بر نقش برخی از مهم ترین ترکیبات ماتریکس خارج سلولی در فرآیند ترمیم اعصاب محیطی انجام گرفته است.